Mark, Max en Miljoenen Gemiste Kansen: Een Wereld Waarin Niemand Achter Blijft

Ik ben een grote Formule 1 fan. Niet enkel omdat Max Verstappen een landgenoot zou zijn, want dat is hij niet. Hij is een Belg die zich voordoet als een Nederlander. Een beetje nep, maar wat een mooie vent, geweldige coureur en auto.

Vandaag zag ik echter de presentatie van Mark Zuckerberg over de Rayban Meta-bril. Ik dacht aan de Formule 1 omdat ik droom van het moment waarop ik live in 360 graden elke race kan volgen vanuit elke auto die ik kies. Het herbeleven van de start vanuit verschillende auto’s, zien wie welk ongeluk heeft veroorzaakt, en natuurlijk meerijden wanneer Max weer een record breekt.

Maar nu gaat het over Meta en Mark Zuckerberg, de man die koos voor censuur op een ongekende schaal en van wie men denkt dat hij zijn idee heeft gestolen van een huisgenoot. Die Mark, één van de rijkste mensen ter wereld, staat ook niet bekend om zijn medeleven. Het draait nu niet om de Formule 1, maar om hem en zijn presentatie.

Waarvoor kun je de Rayban Meta-bril gebruiken?

Volgens Mark kun je met de bril vragen stellen over het gebouw waar je voorstaat, een uithangbord vertalen, of assistentie krijgen bij het repareren van je kraan. Stapsgewijs zullen Meta en de bril je begeleiden.

Je zou nu denken dat mijn klacht is over het feit dat ik niet met Max kan meerijden terwijl ik door zijn bril kijk. Maar dat is het niet. Mijn punt is dat er veel meer praktische en essentiële toepassingen zijn voor deze AI- en camera-revolutie in brillen.

Ben je ooit in een weeshuis in Afrika, Sri Lanka, Cambodja of een ander ontwikkelingsland geweest? Heb je zelf kunnen zien hoe slecht de omstandigheden daar zijn? Weet je hoe het voelt om met aids te leven in zo’n land, wetende dat je stervende bent terwijl er voldoende medicatie beschikbaar is? Heb je ooit aan zo iemand kunnen vragen hoe hij of zij zich voelt?

Heb je ooit ervaren hoe het is dat er dagelijks meer dan 10.000 kinderen jonger dan 6 jaar sterven door honger, en je afgevraagd hoe dit mogelijk is en wat we eraan kunnen doen – misschien zelfs met de hulp van de Rayban Meta-bril?

De kans is groot dat als je dit leest, je dit nooit persoonlijk hebt meegemaakt. Ik wel. Maar net als jij, droom ik misschien ook liever van meerijden met Max.

Hoe leiders hun vernieuwing presenteren:

Tegenwoordig moet iedereen en elk bedrijf ‘Woke’ zijn en duurzaamheid nastreven, anders vergaan we dood. Dan gaat de wereld ten onder. Als je als bedrijf in het westen niet pro-‘Woke’, pro-milieu of pro-wat de overheid ons ook aanraadt bent, dan tel je niet meer mee.

Maar tellen die 180 miljoen kinderen tussen de 5 en 17 jaar die gedwongen worden om te werken wel mee? En wat met die 110 miljoen oorlogsvluchtelingen, de 1 miljard analfabeten en al die andere kwetsbare mensen die ik nu niet noem. Horen zij er wel bij?

Er zijn al decenia miljarden kwetsbare mensen op deze wereld die het met een ondragelijk leven of de dood moeten bekopen. Dan vinden we nieuwe technologieen uit en die presenteren we én gebruiken we om meer over de Notre Dam te weten te komen of die luxe kraan die warm, koud, spray water en bubble water schenkt te kunnen fixen. Zijn er echt geen betere toepasingen te bedenken?

Slecht nieuws verkoopt goed omdat het de norm is geworden.

Ook ik kijk naar het nieuws en vraag me af of ik nog wel al die ellende wil zien. Negatief nieuws is de norm geworden, want positieve verhalen en oplossingen trekken blijkbaar minder aandacht.

Maar wat als Mark opstaat en zegt: “Dit kunnen we gebruiken voor ons eigen gemak, maar hier is een miljoen voor het beste idee om met deze technologie armoede, ellende, dood en trauma’s te voorkomen.” Wat als dat de pitch is voor zijn miljardenidee?

Wat als we eens niet alleen focussen op het klimaat, uitstervende ijsberen, ‘woke’-bewegingen en covid, maar ook op de problemen die we al decennia negeren? We hoeven niet ver te kijken. In Nederland, ooit een van de rijkste landen ter wereld, leeft 1 miljoen van de 17,4 miljoen mensen onder de armoedegrens. Ze kunnen hun boodschappen niet betalen en brengen de winter in de kou door omdat de overheid weigert ons eigen gas voor de bevolking te gebruiken. Wat we te veel hebben, verkopen we. Mogen we dan met die Rayban bril eens bij die alleenstaande bijstandsmoeder binnenkijken en haar vragen hoe we kunnen helpen, en de AI vragen naar praktische oplossingen?

Of is dat niet belangrijk genoeg? Kijken we liever weg omdat de Arc de Triomphe aantrekkelijker is?

Goed doen in een commerciele wereld is niet eenvoudig. 

Ik wil ook zelf het boetekleed aantrekken. Ik moet zelfreflectie tonen. In 2018 lanceerden we een platform genaamd CallTheOne. Het oorspronkelijke concept was grensoverschrijdende interactie via live videobellen, waarbij bijvoorbeeld iemand uit het Westen betaalt voor naailes van iemand uit Ghana. Het is goedkoper dan hier en voor hen levert het meer op.

Echter, onder mijn leiding nam het platform een te commerciële wending en begon het westerse professionals aan te trekken die elkaar’s expertise zochten. Ik had het anders voor ogen, hoewel ik beter had moeten weten. We proberen het nu om te buigen. Ons doel is om er een microfinancieringsplatform van te maken, waar mensen hun financiële of materiële behoeften kenbaar kunnen maken en anderen kunnen doneren of gebruik maken van hun diensten.

We zijn nog op zoek naar partners, dus als je je geroepen voelt, aarzel niet om contact op te nemen.

Een verkeerde positionering is menselijk. Maar is het niet de hoogste tijd dat we infloedrijke leiders aansporen om hun innovatieve denkvermogen te gebruiken ten gunste van onze medemensen? En dan niet alleen voor de onderwerpen die nu ‘hot’ zijn, maar vooral voor die thema’s die al te lang onderbelicht blijven en zelden het nieuws halen.

Dát zou pas echt een nieuwsverhaal zijn en een nieuwe wending geven. 

Technologie ten dienste van de menselijkheid

De huidige technologische vooruitgang is indrukwekkend. De mogelijkheden zijn eindeloos, en de beloftes zijn groot. Maar zoals bij elke revolutie moeten we onszelf afvragen: voor wie doen we dit allemaal? Is het enkel voor het gemak en het vermaak van de westerse wereld? Of is er een dieper, nobeler doel dat we kunnen nastreven?

Het is duidelijk dat innovatie het potentieel heeft om echte, tastbare veranderingen in de levens van miljarden mensen over de hele wereld teweeg te brengen. Maar daarvoor moeten we onze prioriteiten herzien. In plaats van alleen te focussen op de volgende grote innovatie die ons leven gemakkelijker maakt, moeten we ook kijken naar de manieren waarop technologie de levens van de meest kwetsbaren kan verbeteren.

Ik roep daarom alle technologiebedrijven, groot en klein, op om na te denken over de bredere impact van hun producten en diensten. Laten we onze collectieve intelligentie, middelen en innovatiekracht gebruiken om een wereld te creëren waarin iedereen, ongeacht waar ze zijn geboren of welke omstandigheden ze hebben meegemaakt, toegang heeft tot de kansen en voordelen die technologie biedt.

Laten we technologie gebruiken als een krachtig instrument voor positieve verandering, en niet alleen als een middel voor winst of vermaak. Dat is de uitdaging waar we nu voor staan. En ik geloof dat we, als we samenwerken, een wereld kunnen bouwen waarin niemand achterblijft.